امروز: پنجشنبه 9 فروردین 1403
دسته بندی محصولات
بخش همکاران
بلوک کد اختصاصی

مقاله درمورد پنی سیلین

مقاله درمورد پنی سیلین دسته: داروسازی
بازدید: 2 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 13 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 16

مقاله درمورد پنی سیلین

قیمت فایل فقط 9,100 تومان

خرید

*مقاله درمورد پنی سیلین*


مقدمه

پنی سیلین كه جز داروهای بتالاكتام می باشد, در اواسط سال 1940 توسط فلمینگ كشف شد. تعداد آنتی بیوتیكهای بتالاكتام روز به روز بطور فزاینده ای افزایش می یابد. هم اكنون 46 آنتی بیوتیك بتالاكتام در ایالات متحده مورد تایید قرار گرفته است. پنی سیلین اگر در دوزهای متوسط استفاده شود, عوارض سمی چندانی سوای آلرژی ندارد. در حقیقت سمیت اصلی آنتی بیوتیكهای بتالاكتام واكنشهای آلرژیك است. اولین مورد آنافیلاكسی به پنی سیلین در سال 1946 گزارش شد و اولین مرگ ناشی از حساسیت به پنی سیلین در سال 1949 بوقوع پیوست.

واكنشهای آلرژیك در 40-7 مورد از هر 1000 مورد افراد تحت درمان با پنی سیلین دیده می شود. واكنشهای آنافیلاكتیك در 15-4 مورد در هر صد هزار و مرگ و میر ناشی از آنافیلاكسی به بتالاكتام در یك نفر در هر 100000-32000 مورد تحت درمان پنی سیلین اتفاق می افتد (واكنشهای آنافیلاكتیك پنی سیلین ناشایع هستند و در 2/0 درصد از 10000 رخ داده كه 001/0 درصد از صدهزار مورد منجر به مرگ می گردد). مطالعات نشان داده اند كه بیش از نیمی از واكنشهای دارویی آلرژیك در بیماران بستری مربوط به آنتی بیوتیكهای بتالاكتام هستند. طیف وسیعی از واكنشهای ناشی از آنتی بیوتیكهای بتالاكتام گزارش شده است.

تقسیم بندی واكنشهای آلرژیك:

1_ سیستم طبقه بندی ایمونوپاتولوژیك Gell & Coombs

2_ سیستم تقسیم بندی s’Levine براساس زمان شروع واكنش

3_ تقسیم بندی براساس تظاهرات بالینی غالب

واكنشهای ایدیوپاتیك: بعضی از واكنشهای آنتی بیوتیكهای بتالاكتام پاتوژنز مشخصی ندارند و در تقسیم بندی Gell & coombs جای نمی گیرند. این واكنشها شامل كهیر، اگزانتم ماكولوپاپولر، واكنشهای حساسیت به نور، واكنشهای ثابت دارویی[1] و درماتیت اكسفولیاتیو هستند. شایعترین این واكنشها، راشهای ماكولوپاپولر هستند كه در 3-2 درصد موارد دیده می شوند.

راشهای آمپی سیلین در افراد در 5/9-2/5 درصد افراد به ظاهر سالم روی می دهد. زمانی كه در مبتلایان به عفونت E.B.V و سیتومگالوویروس یا در بیماران به ALL1 از آمپی سیلین یا آموكسی سیلین استفاده شود, در 100-69 درصد موارد این راشها ظاهر می شود. سایر واكنشهای با مكانیسم ناشناخته شامل سندرم استیونس-جانسون [بصورت راش (معمولاً اریتم مولتی فرم) بعلاوه درگیری 2غـشـای مـخاطـی یـــا بیشتــر], سـنـدرم lyell و T.E.N epidermal necrolysis) (Toxic می باشند. واكنشهای پسودوآنافیلاكتیك بعد از تزریق عضلانی یا وریدی پنی سیلین پروكائین مشاهده شده است. بنظر می رسد كه این واكنشها تركیبی از عوارض توكسیك و آمبولیك باشند.

حساسیت مفرط به پنی سیلین

پنی سیلین شایعترین علت واكنشهای شدید آلرژیك دارویی در كودكان می باشد. گزارشات نشان داده اند كه آنافیلاكسی به دنبال مصرف دارو از راههای تزریقی، خوراكی، موضعی و استنشاقی بروز می كند; هر چند احتمال بروز آنافیلاكسی از راه تزریقی بیشتر از راههای دیگر است. تاكنون 6 مورد مرگ و میر ناشی از پنی سیلین خوراكی گزارش شده است. جدیدا" معتقدند كه شاید علت این تفاوت در بروز آنافیلاكسی در روش مصرف پنی سیلین, مربوط به دوز تجویزی باشد. در صورتی كه پنی سیلین در دوزهای بالای خوراكی (مثلاً در درمان سوزاك) تجویز شود, میزان بروز واكنشهای آلرژیك هیچ تفاوتی با تزریق عضلانی پنی سیلین پروكائین با همان دوز ندارد. از طرفی بعلت تشخیص نادرست، 85 درصد بیمارانی كه به پنی سیلین واكنش نشان داده اند, ممكن است در صورت تجویز دارو بتوانند آن را تحمل نمایند.

پنی سیلین تركیبی با وزن ملكولی كم است و تنها هنگامیكه با حاملی چون پروتئین، پلی ساكارید یا غشای سلولی تركیب شود قادر به ایجاد واكنش ایمنی می باشد. متعاقب جذب پنی سیلین G، حلقه بتالاكتام باز شده, با پروتئینهای بافتی واكنش نشان دلده و گروه بنزیل پنی سیلوئیل (B.P.O) تشكیل می گردد. B.P.O بعنوان شاخص اصلی حساسیت آلرژیك شناخته شده است; زیرا 95 درصد بنزیل پنی سیلین به این صورت واكنش ایجاد می كند. بقیه هاپتن های موجودكه همانا شاخصهای فرعی هستند, [Benzyl penicilloate-Benzyl penicillin كه مجموعاً (MDM) Minor determinant Mixture نامیده می شوند], عامل ایجاد كننده 5 درصد موارد واكنشهای زودرس می باشند. بنابراین برای پنی سیلین و دیگر آنتی بیوتیكهای بتالاكتام آنتی بادیهای IgE در برابر تعدادی از شاخصهای هاپتنی (اصلی و فرعی) ساخته می شوند.

واكنشهای آنافیلاكتیك پنی سیلین معمولاً به واسطه وجود IgE در برابر شاخصهای فرعی است; اگر چه بعضی از واكنشهای آنافیلاكتیك در بیمارانی كه فقط آنتی بادی IgE اختصاصی دارند, اتفاق می افتد. واكنشهای كهیری تسریع شده و تاخیری معمولاً ناشی از IgE اختصاصی پنی سیلوئیل است (شاخص اصلی). IgE و IgM اختصاصی برای B.P.O موجب بروز كم خونی همولیتیك، بثورات ماكولوپاپولر و كهیر می شوند.

پاسخ ایمنی به آنتی بیوتیكهای بتالاكتام در درصد كمی از بیماران مصرف كننده پنی سیلین روی می دهد و فقط در كسری از این بیماران تظاهر بالینی آلرژی بتالاكتام حادث می شود. بروز پاسخ ایمنی به آنتی بیوتیكهای بتالاكتام احتمالاً منشأ ژنتیكی دارد. نیمه عمر آنتی بادیهای IgE علیه بتالاكتام می تواند به كوتاهی 10 روز تا بیشتر از 1000 روز باشد. قاعدتاً در فردی كه پاسخ آنتی بادی IgE اختصاصی بتالاكتام به صورت مداوم دارد, خطر واكنشهای آلرژیك به آنتی بیوتیكهای بتالاكتام بیشتر از كسانی است كه آنتی بادی IgE آنها سریعاً ناپدید می شود.

قیمت فایل فقط 9,100 تومان

خرید

برچسب ها : پنی سیلین , داروهای بتالاکتام , آنتی بیوتیک ها , دوزهای متوسط , حساسیت , واکنش های آلژیک , واکنش های آنافیلاکتیک , واکنش های ایدیوپاتیک , آمپی سیلین , آنافیلاکسی , پنی سیلین خوراکی , پروتئین , پلی ساکارید , دانلود , دانلودمقاله , دانلود تحقیق , دانلود پایان نامه

نظرات کاربران در مورد این کالا
تا کنون هیچ نظری درباره این کالا ثبت نگردیده است.
ارسال نظر